Westcoast, routeburn, kepler

Mijn laatste dag Fox was een interessante: na mijn mountainbike ochtendtour naar Lake Mattheson om de reflectie van Fox Glacier te zien weerspiegelen in het water ben ik nogmaals naar the valley of the glacier gefietst door het regenwoud om fotos te maken zonder massaal nat geregend te worden. Daar aangekomen moest ik een stuk lopen omdat de wind zo sterk was dat ik van de fiets werd afgeblazen met als resultaat in een letterlijk ijskoud meer te vallen of meegesleurd te worden door de gletsjer rivier. Uh nee dankje dus ik ben gaan lopen. Op de terugweg snel door het bos gecrost en bij terugkomst bij het hostel even lekker niks gedaan. En toen:... Hevige storm, bomen die omvallen, electriciteit uitval en ja wel geen telefoonsignaal meer. De westkust lag plat. Het heeft drie dagen geduurd voordat alles weer ging werken. Iedereen zat vast, zonder electriciteit of warmte. Ik kan je zeggen: het is hier koud! Ik heb gelukkig wel de bus richting zuiden de volgende dag weten te nemen maar na een halfuur werden we gestopt; de brug over de rivier was kapot en bussen waren te zwaar om erover te mogen. De andere optie was volledig omrijden en via het binnenland naar Queenstown. Nee dat ging ik niet doen. In de paar minuten die ik had ben ik uit de bus gesprongen en heb ik op de eerste de beste autoraam geklopt om te vragen of ik mee mocht rijden naar het Zuiden 5uur verderop. Gelukkig mocht ik mee en dus heb ik de bus gelaten voor wat die was #gestrand en ben ik met een engels koppel meegereden over de meest spectaculaire route door berglandschap en verwilderde bossen, langs kusten met een van de mooiste uitzichten ooit. Eenmaal aangekomen in Wanaka werd ik verrast met locals die voor Pasen hier hun vakantie spendeerden en er was een airshow met oude vliegtuigen bezig. Het was druk. Ik denk dat ik het laatste bed had van de hele stad. Ik heb vrij weinig gedaan hier; de lokale cinema bezocht (geniaal met sofa's ipv stoelen) en een wandeling gemaakt naar de bergtop om een super uitzicht te krijgen over Lake Wanaka een van de grootste meren van Nieuw Zeeland. De volgende stop was Queenstown; beroemd om het nachtleven. Na mijn twee maanden niet of nauwelijks uitgaan was ik hier wel aan toe. Dat gezegd hebbende: om half 5 's middags op het strand begonnen met een scotch en een memorabele nacht beleefd. De volgende dag even een rustmomentje ingelast en toen de bus gepakt richting Te Anau en Milford Sound. Beroemde fjorden met uniek berglandschap. Na een regenachtige nacht in Gunns Camp, een in the middle of nowhere bunkhuiskamp met powergenerators die om 22.00 uur uitgaan en je dus noodgedwongen zonder electriciteit zit in de ijskou, ben ik de volgende ochtend met een vriend begonnen aan een van de Great Walks van Nieuw Zeeland: de Routeburn track. Deze driedaagse hike biedt spectaculaire uitzichten over de magnifieke natuur en dat is een beloning voor al het harde werk om er te komen. We zijn begonnen in maximale weersomstandigheden; 7 graden, regen en wind. Omdat we in the middle of nowhere zijn konden we ook niet alles omgooien want vervoer etc was al vastgelegd en we hadden geen telefoonsignaal om dit om te zetten. Dus; gaan met die banaan. We hebben 5 uur lang geklommen in de plensbui. Mijn tas was 17 kilo en veels te zwaar. Maar met zulke weersomstandigheden moet je voorbereid zijn en dus na vijfmaal herpakken was dat toch het gewicht waarmee ik 1000 meter omhoog ben geklommen. Het uitzicht vandaag was bagger, alleen maar wolken. Uitgeput, zeiknat en koud kwamen we aan bij, jawel, onze campinggrond. We gaan kamperen, is goedkoper. Alleen waren we niet toegestaan in de warme hut bij het kampvuur op te drogen. Na dit toch gedaan te hebben werden we door de boswachter eruit gegooid. We zijn toen in ons tentje gekropen en de nacht was onheilspellend koud. Nu weet ik wat onderkoeld betekend. De volgende ochtend de zeiknatte tent ingepakt en wonder boven wonder was het zonnig en droog. We hebben nog meer bergen beklommen en werden toen beloond met unieke uitzichten. Die dag was er tevens een sportrun bezig dus we werden ingehaald door 300 mensen die de track renden. Uniek om te zien. We hebben deze dag 9 uur gelopen en het einde was bij ons tweede campsite met uitzicht op de gorge, rivier en bergen. In deze hut mochten we wel opwarmen en de nacht was nog kouder als de eerste nacht. Ik heb geen oog dichtgedaan. Na die ochtend nog 3 uur te lopen werden we om 10 opgehaald en via een overstop in Queenstown van een paar uur ( drie dagen geen douche gehad en in mijn stink kleren daar rondgelopen en geluncht was niet ideaal) naar Te Anau terug gereden. Daar uitgeput een douche genomen en in mijn single bed (yessss geen dubbelslaper) eindelijk een oog dichtgedaan. Ik heb de volgende dag weinig gedaan, maar Te Anau is de plek om Great Walks te starten en dus heb ik een dagwandeling gemaakt van de Kepler track. 10 uur lang met sneeuw tot aan mijn knieën en wederom gave uitzichten kwam ik gebroken terug bij het hostel aan. Toeval was dat ik ook nog eens op het hoogste punt een vriend van me tegenkwam. Letterlijk in the middle of nowhere, zeer toevallig. De volgende dag met paar vrienden op een overnight cruise naar Doubtful Sound geweest; subliem!!! We hadden enorm geluk met het weer en geen regen gehad. Dit is zeer zeker een van de mooiste natuurwonderen ter aarde. Fjorden, bergen, pinguins, dolfijnen, sneeuw. Uniek en een avondbuffet waar je als armzalige backpacker alleen maar van kan dromen. Ik heb drie keer opgeschept. Na deze dagen van unieke tijden, momenten van intens geluk en afzien ben ik gebroken. Mijn lichaam is moe en ik heb mijn middagdutje hard nodig gehad. In de avond een film gekeken met mijn nu al zeven weken reismattie waar ik vanavond afscheid van neem. De volgende dag naar het zuiderlijkste punt van Nieuw Zeeland: Invercargill en Bluff. Ik ga niet naar Steward Island omdat ik te weinig tijd heb om er te genieten dus ik heb een dag rust ingelast om alle invloeden van de afgelopen twee maanden te laten bezinken. Morgen ga ik met twee reisvrienden een roadtrip doen naar Dunedin bekend om de albatrossen en de Catlins highway spectaculair om de geeloogpinguin en zeeleeuwen. Vanuit daar via het binnenland met de auto naar queenstown om dan langzaam aan omhoog terug te gaan richting Auckland. 27 mei vertrek ik naar Australië. Fiji sla ik over wegens gebrek aan tijd en geld. De tijd vliegt en zoals ik nu het zie is 5 maanden lang niet genoeg. Dit land is uniek, het biedt geen problemen alleen maar uitdagingen. Het biedt een uitweg naar de natuur wanneer je maar wilt en gek genoeg is koud weer niet eens vervelend zoals in Nederland. Want hier krijg je met het koude weer spectaculaire uitzichten en avonturen, waar Nederland nog een puntje aan kan zuigen. Voor nu, tot horens.