Roadtrip en cultuurshock

Australie - ik denk dat menig persoon wist hoe graag ik daarheen wilde verhuizen. Mijn insteek deze keer was om een maandje mijn familie te bezoeken, oude bekenden te zien en het noordwesten van dit land te zien om dan te kunnen zeggen dat ik alles heb gezien. Ik kan nu inmiddels een maand later - vanuit Indonesie zeggen dat mijn liefde voor Australie zich heeft laten wegebben door de onheilspellende mooie momenten en landschappen van Nieuw Zeeland. Laat ik maar even beginnen bij het begin: ik vlieg van Auckland naar the Gold Coast- het Lloret de Mar van de oostkust van Australie. Daar wil je en moet je niet willen zijn. Maar ik wist dat dit het goedkoopste zou zijn en dat de douane hier snel gaat. Ik ging van 6 graden naar 28 - niet te harden. De mensen op het vliegveld zijn asociaal - welcome to Surfers Paradise. Al met al is er niks echt veranderd hier. Mijn vriend van 4 jaar geleden zal mij aan het einde van de dag ophalen en naar Brisbane rijden. Ik verdoe mijn tijd op het strand. Ik meet met die oude vriend en dat is raar na zolang. We halen eten en kletsen wat bij en dan zet hij mij af bij mijn hostel. Ik heb daar al zo vaak eerder geslapen maar het is nu echt verschrikkelijk. Ik heb vier dagen in Brisbane en het huilen staat me nader bij dan het lachen. Maar ik zie mijn neef - en ik loop wat rond. Ik zie de befaamde rugbymatch tussen queensland en new south wales. Na al dat, pak ik de bus naar Stanthorpe pm even te rusten bij familie op the organic farm. Ik rust uit, schrijf in mijn dagboek en ik loop rond in een National Park - na Nieuw Zeeland begint alles minder impressive te lijken. Vanuit Stanthorpe - volledig uitgerust - word ik naar byron Bay gebracht. Dit is een hippie plek aan het strand en hier vertoef ik een week. Mijn idee was om te surfen maar de waves waren niet aan mij besteed, ik ben 6 nachten wezen stappen. Ik had super gezellige lui in mijn hostel en ik heb even flink uitgepakt na 3 maanden niet uitgaan op NZ. Ik pak erna de bus naar Sydney dat 12 uur in een kakerlakken bus betekent. In Sydney zit ik in een verschrikkelijk hostel again maar ik meet gelukkig met oude roomies en reisgenoten. Sydney is nog altijd busy, duur en onveranderd. Ik ren in The Botanical Gardens, bezoek het oude Stagehuis in haar ontbrekende glorie, pak de metro die alweer verhoogd is in prijs en kijk naar alle mensen die er rond rennen naar hun werk. Dit is ook duidelijk een afgesloten hoofdstuk. Gelukkig sta ik na 4 dagen Sydney op het vliegveld naar Perth. Ik meet daar een vriendin van thuis en we gaan een roadtrip doen richting Broome voor 18 dagen. De campervan is een old skool auto - gebrekkig aan alle kanten. We kopen stoelen - en gaan on the road. Onze missie is strand, snorkelen, bij kleuren en genieten. We rijden elke dag en snorkelen bij diverse plekken. The Marine Ningaloo Park is subliem - met 550 vissoorten - schildpadden en een babyhaai die ik zie. We staan meermaals op vrij kamperen in de wildernis plekken en we slapen elke avond om 19 a 20 uur omdat de dagen dan wel warm zijn maar de nachten immens koud en donker. De sterrenhemel hier is onbeschrijfelijk waar we vanuit onze rooftopwindow avond na avond in stilte naar kijken. We gaan naar Monkey Mia waar we dolfijnen zien. We bezoeken the Pinnacles National Park waar eeuwenoude natuurwonderen de grond uit steken. We bezoeken exmouth met haar perfecte snorkelplekken en we gaan naar Kalbarri en Karijini National Park voor indrukwekkende Gorges en watervallen. Douchen doen we eens in de drie dagen dus we stinken lekker. Koken gaat op een klein pitje - soep noedels en pasta staat op het menu. Onze band knalt ergens in the middle of nowhere. Omdat we op een onverharde weg rijden zijn we onverzekerd, dus bedenk ik om nog door te rijden. Slimste idee ooit - not - de hele band is weggebrand en ik moet stoppen om niet de velg te mollen. Gelukkig is er iemand ironisch genoeg de weg aan het glad maken en dus houden we hem aan. Nog een feitje - ik kon niemand bellen want ik had geen bereik. Thank god dat er iemand was op die weg in het midden of the desert. Feitje twee is dat ik geen jack kan vinden in de auto. Gelukkig komt er een jeep langs met vader en zoon die wel een jack hebben. Feitje drie is dat er geen normaal spare tyre is maar een 80 km one die uit het jaar 0 komt en ik nog 50 km waarvan de helft op gravel road moet rijden naar het dichstbijzijnde gat. Laten we zeggen dat ik redelijk gespannen was. De lui die ons helpen waren super en reden achter ons tot aan het gat genaamd Tom's Price. Daar krijgen we van een asociale garagedealer - met de nadruk op asociaal, om nog even niet te spreken van hoe sloom die lui werken - dat er geen band is en die vanuit Perth via overnight transport moet overkomen. En dus kunnen we wachten 1.5 dag. We moeten op een camping blijven, waar niks is. Ik doe een wandeling, we wachten en dan eindelijk gaan we terug naar de garage de volgende dag om te horen dat er niks is afgeleverd en we nog maar een dag moeten wachten. Mijn geduld begon op te raken, even goed onze reistijd aangezien we 1500 km van Perth verwijderd waren en ik in 5 dagen daarvandaan een vlucht moet nemen. We moeten ons reisschema omgooien. Dat wordt geen Broome en ook geen Port Hedland. To be honest: we hadden super veel km moeten afleggen en dure bezine moeten halen voor weinig bezienswaardigheden. Nu kunnen we de dag erna eindelijk om 15 uur weg met een nieuwe band onder de campervan. We rijden naar het Karijini National Park en verblijven op een campsite met alleen dixies die nooit worden verschoven en in 35 graden staan te bakken - lekker fris die wc's. In de ochtend gaan we Dales Gorge in en lopen een rondje. In de ochtend is het al super heet dus in de middag liggen we bij een waterval en springen in het ijskoude water. De ochtend erna staan we vroeg op om de twee na hoogte berg in West Australië te beklimmen. Ik ga halverwege alleen verder en bereik de top met hevige ademhaling. De berg is lang niet zo hoog of imponerend als die in NZ maar het is zo warm. We rijden in de middag richting Coral Bay waar we de dag erna nog een dagje op het strand vertoeven. De dagen erna zijn bestemd voor de 1500 km terug te rijden naar Perth. Omdat we geen bescherming tegen kangoeroes hebben kunnen we moeilijk 's nachts en 's avonds rijden en dus zijn we gelimiteerd in het aantal km dat we kunnen rijden per dag. We komen in Perth aan en leveren de campervan af. Daarna lopen we door Perth en pak ik de bus in de namiddag naar het vliegveld. Ik vlieg naar Bali: mijn eerste keer Azie. Ik kom aan in de nacht, met veels te warme kleren aan en ik bevind mij in een cultuurshock. Ik pak een taxi naar mijn hotel, die veels te duur is voor de kamers hoe die eruit zien. Ik slaap met een oog open omdat ik niks vertrouw. De dag erna bevind ik mij in een te drukke en gekkenhuis van verkeer, vakantiegangers en verkopers. Welcome in Kuta - ik wil hier weg! Ik spendeer een dag hier met lastig gevallen te worden. Ik meet met mensen die ik onderweg ben tegen gekomen en drink wat. De dag erna pak ik een busje die vol wordt gepropt met mensen naar Ubud - de culturele spot in Bali. De route er naar toe is crazy. De chauffeur rijdt als een gek - dat doet iedereen hier. Ik kom aan in Ubud en ik haal de chauffeur over mij bij mijn homestay af te zetten waarvoor is veels te veel geld neerleg om mij af te zetten. De homestay is top: ik kan goed opschieten met de eigenaar en zijn staf. De eerste dag loop ik rond als een kip zonder kop, en voel ik mij enigzins opgejaagd door alles wat om mij heen zich afspeelt. Ik meet met een oude roomie van het Stagehuis in Sydney - lekker om even te kletsen met een oude bekenden en tips te krijgen over Azië. De dagen erna vliegen voorbij. Ik loop rond in Ubud en ik word door de staf van de homestay met de scooter naar het centrum gebracht en opgehaald omdat het gevaarlijk is alleen te lopen en het te ver is. Ik eet Indonesisch voedsel bij de goedkope Warungs en ik ga op een bicycle tour waarbij ik de echte rijstvelden en Balinese dorpelingen zie. Het is super. Nu zit ik op de Gili Islands bij Lombok en lig ik dagen op het strand en snorkel ik tussen de turtles. Ik ben best moe maar geniet nu van Azië. Ook ik ben betoverd door dit deel van de wereld.